Η Στήλη της Νίκης του Βερολίνου

 

Το άγαλμα της Νίκης-Victoria (από το χυτήριο Aktien-Gesellschaft Gladenbeck – Ακτίεν Τζίζελσαφτ Γκλαντίνμπεκ).

Η Στήλη της Νίκης (Γερμανικά: Siegessäule (Ζίγκεσόιλε), από Sieg 'νίκη' + Säule 'στήλη') είναι ένα μνημείο στο Βερολίνο της Γερμανίας. Σχεδιασμένο από τον Χάινριχ Στρακ μετά το 1864 για να τιμήσει την νίκη της Πρωσίας στον Δεύτερο Πόλεμο του Σλέσβιχ, όταν εγκαινιάστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1873, η Πρωσία είχε επίσης νικήσει την Αυστρία και τους Γερμανούς συμμάχους της στον Αυστρο-Πρωσικό Πόλεμο (1866) και την Γαλλία στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870–71), δίνοντας στο άγαλμα έναν νέο σκοπό. Διαφορετικά από τα αρχικά σχέδια, αυτές οι μεταγενέστερες νίκες στους πολέμους ενοποίησης ενέπνευσαν την προσθήκη του χάλκινου γλυπτού της Βικτώριας, της Ρωμαϊκής θεάς της νίκης, ύψους 8,3 μέτρων (27 πόδια), σχεδιασμένο από τον Φρίντριχ Ντράκε.[1]^,[2] 

Οι Βερολινέζοι έχουν δώσει στο άγαλμα το παρατσούκλι Goldelse , που σημαίνει κάτι σαν “Χρυσή Λίζι”.[3] Η Στήλη της Νίκης είναι ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο στην πόλη του Βερολίνου. Η πλατφόρμα παρατήρησης στην κορυφή, για την οποία απαιτείται εισιτήριο, προσφέρει θέα του Βερολίνου.

Ιστορικό, σχεδίαση και επιρροές 

Σχεδιασμός 

Η βάση αποτελείται από γυαλισμένο κόκκινο σουηδικό γρανίτη, διαστάσεων 18,8 τετραγωνικών μέτρων και ύψους 7,2 μέτρων. Στην βάση υπάρχουν τέσσερα χάλκινα ανάγλυφα που απεικονίζουν σκηνές από τις τρεις νίκες. Με διαστάσεις 12 μέτρα πλάτος και 2 μέτρα ύψος, σχεδιάστηκαν από τους Μόριτς Σουλτς, Καρλ Κάιλ, Αλεξάντερ Καλαντρέλι και Άλμπερτ Βολφ. Στην βάση υπάρχει μια στρογγυλή αίθουσα με 16 γρανιτένιους κίονες ύψους 4,7 μέτρων. Κατά μήκος της περιφέρειας της αίθουσας υπάρχει ένα γυάλινο μωσαϊκό σχεδιασμένο από τον Άντον φον Βέρνερ. Τέσσερις στήλες ψαμμίτη υψώνονται πάνω από αυτήν την αίθουσα, οι τρεις πρώτες περιέχουν 20 επιχρυσωμένα πυροβόλα η καθεμία, των 12 λιβρών από την νίκη επί της Δανίας, των 8 λιβρών από την νίκη επί της Αυστρίας και των 4 λιβρών από την νίκη επί της Γαλλίας. Στην κορυφή της τέταρτης στήλης ψαμμίτη βρίσκεται η επιχρυσωμένη χάλκινη Νίκη ύψους 8,52 μέτρων.¹

Η ανάγλυφη διακόσμηση αφαιρέθηκε το 1945. Αναστηλώθηκε για την 750η επέτειο του Βερολίνου το 1987 από τον τότε Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν.¹

Τοποθεσίες 

Η Στήλη Νίκης στο αρχικό της μέγεθος και θέση, στην Königsplatz (Κένιγκσπλατς) απέναντι από το Ράιχσταγκ, το 1900.

Άποψη από την πλατφόρμα στην κορυφή της στήλης της Νίκης προς την Πύλη του Βρανδεμβούργου.

Η Siegessäule (Ζίγκεσόιλε) του Βερολίνου (2012).

Η Στήλη της Νίκης αρχικά βρισκόταν στην Königsplatz (σήμερα Πλατεία Δημοκρατίας). Το 1939, ως μέρος της προετοιμασίας των μνημειακών σχεδίων για τον επανασχεδιασμό του Βερολίνου σε Welthauptstadt Germania (Βελτ-χάουπτστατ Γκερμάνια – Παγκόσμια πρωτεύουσα Γκερμάνια), οι Ναζί μετέφεραν την στήλη στην σημερινή της τοποθεσία στο Großer Stern (Μεγάλο Αστέρι). Ταυτόχρονα, η στήλη αυξήθηκε κατά άλλα 6,5 μέτρα, δίνοντάς της το σημερινό ύψος των 66,89 μέτρων. Το μνημείο επέζησε του Β' Παγκοσμίου Πολέμου χωρίς πολλές ζημιές. Ευρισκόμενη πάνω σε κυκλική πλατεία, η στήλη είναι προσβάσιμη στους πεζούς μέσω τεσσάρων σηράγγων, σύμφωνα με τα σχέδια του Άλμπερτ Σπέερ. Μια σπειροειδής σκάλα οδηγεί σε μια πλατφόρμα θέασης κάτω από το άγαλμα.¹

Ιστορική σημασία 

Κατά την Μάχη του Βερολίνου το 1945, τα σοβιετικά στρατεύματα ονόμασαν τη στήλη “η ψηλή γυναίκα”.[4] Τα στρατεύματα του Πολωνικού Στρατού, πολεμώντας μαζί με τους Σοβιετικούς συμμάχους τους, ύψωσαν την πολωνική σημαία στην στήλη στις 2 Μαΐου 1945 στο τέλος της Μάχης του Βερολίνου.

Η Πολωνική σημαία υψώθηκε στην κορυφή της στήλης της νίκης του Βερολίνου στις 2 Μαΐου 1945.

Κατά τη διάρκεια της παρέλασης της συμμαχικής νίκης το 1945, η γαλλική τρικολόρε υψώθηκε στην κορυφή της στήλης στο άγαλμα από τα γαλλικά στρατεύματα.[5]  

Η γαλλική σημαία (τρικολόρε) υψώθηκε στην κορυφή του αγάλματος της στήλης της νίκης κατά τη διάρκεια της παρέλασης της συμμαχικής νίκης το 1945.

Χρησιμοποίησε ως τοποθεσία για την ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στο Βερολίνο όταν ήταν υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ κατά την επίσκεψή του στην Γερμανία στις 24 Ιουλίου 2008.[6]^,[7] 

Στην λαϊκή κουλτούρα 

Το χρυσό άγαλμα στην κορυφή της στήλης, χυτευμένο το 1873 από το χυτήριο Aktien-Gesellschaft Gladenbeck (Ακτίεν Τζίζελσαφτ Γκλαντίνμπεκ) στο Βερολίνο,[8]^,[9] εμφανίστηκε στο μουσικό βίντεο του 1993 των U2 “Stay (Faraway, So Close!)”.

Στο Wings of Desire (Τα φτερά του έρωτα)  (1987) του Βιμ Βέντερς, η στήλη είναι ένα από τα πολλά τέτοια ψηλά σημεία της πόλης όπου οι άγγελοι κάθονται και κοιτάζουν κάτω.[10]  

Στα χρόνια της techno Love Parade, η στήλη ήταν ένα σημείο συνάντησης όπου πολλοί άνθρωποι χόρευαν μαζί.[11] 

Το μηνιαίο περιοδικό του Βερολίνου Siegessäule πήρε το όνομά του από το μνημείο, ιδρύθηκε το 1984 ως ομοφυλοφιλική έκδοση.[12]^,[13] Το Berlin Pride ( παρέλαση CSD – Christopher Street Day), μια εκδήλωση ΛΟΑΤ, συνήθως περιλαμβάνει την στήλη στην διαδρομή του για συμβολικούς λόγους.[14] 

 

Πηγή

Berlin Victory Column.en.wikipedia

Σημειώσεις

---

[1] Alings, Reinhard (2000). Die Berliner Siegessaule: Vom Geschichtsbild zum Bils der Geschichte. Berlin: Parthas Verlag GmbH. pp. 35–51. ISBN 9783932529719.

[2] Braun, Matthias (2000). Die Siegessaule. Berlin: Berlin Edition. p. 11. ISBN 3814800265.

[3] Berlin Tourist Information – Tiergarten Archived 22 June 2008 at the Wayback Machine

[4] Beevor, A (2003), Berlin: The Downfall 1945, Penguin Books, p. 395

[5] ECPAD - Troupes françaises défilant à Berlin

[6] Whitesides, John (25 July 2008). "Obama's foreign trip: Mission accomplished". Reuters.

[7] Borcholte, Andreas (20 July 2008), "Sieg der Säule", Spiegel

[8] "Biography: Hermann Gladenbeck (1827-1918)". toboganantiques.com. Archived from the original on 18 June 2015. Retrieved 18 June 2015.

[9] "Oscar Gladenbeck (1850-1921)". ISSUU.com. Retrieved 18 June 2015.

[10] Nachrichten, BerlinOnline.de, 2012, archived from the original on 15 August 2009, retrieved 26 July 2008

[11] Berlin Life: 'The Death of Dance?' A history of the Berlin Love Parade, Berlin-Life.com, 2007, retrieved 21 July 2020

[12] "Die "Siegessäule" wird 30". Der Tagesspiegel Online. 15 November 2014.

[13] TBS-Monatsinfo (Treff Berliner Schwulengruppen) (10 February 1984). "Gemeinsames". Record of TBS: Top 12 – via Archiv Gay Museum Berlin.

[14] "Demo | Route 2019".