Αλεξάντερ Καλαντρέλι

 

Έφιππο άγαλματου Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄ από τον Καλαντρέλι (Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη, Βερολίνο).

Ο Αλεξάντερ Έμιλ Λουντοβίκο Καλαντρέλι (9 Μαΐου 1834 – 26 Μαΐου 1903) ήταν Γερμανός γλύπτης ιταλικής καταγωγής.

Βιογραφία

Ο Καλαντρέλι γεννήθηκε στο Βερολίνο. Ο πατέρας του ήταν κόφτης πολύτιμων λίθων από την Ρώμη και ήρθε στην Γερμανία το 1832. Από το 1847 έως το 1850 ο Αλέξανδρος φοίτησε στην Ακαδημία Τεχνών του Βερολίνου, αλλά αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του λόγω οικονομικών προβλημάτων, αν και μπορούσε ακόμα να συνεχίσει την εκπαίδευσή του στα στούντιο των August Wredow, Friedrich Wilhelm Dankberg (μέχρι το 1852) και Φρίντριχ Ντράκε (μέχρι το 1855). Στη συνέχεια εργάστηκε για τον Όγκαστ Φίσερ μέχρι το 1863. Από το 1864 διατηρούσε το δικό του στούντιο. Μικρά έργα από κερί, μια δεξιότητα που είχε μάθει από τον Φίσερ, αποτέλεσαν την μετάβασή του σε μεγαλύτερα γλυπτά – τα πρώτα του μεγάλα έργα ήταν μοντέλα για ένα ασημένιο επιτραπέζιο διακοσμητικό.

Το 1874 ο Καλαντρέλι έγινε καθηγητής γλυπτικής, το 1883 μέλος της Ακαδημίας Τεχνών και το 1887 μέλος της συγκλήτου της Ακαδημίας Τεχνών. Από τη δεκαετία του 1870 και μετά ήταν ο αγαπημένος καλλιτέχνης της πρωσικής αυτοκρατορικής αυλής. Ο μέτριος κλασικισμός των έργων του τον καθιστά όψιμο εκπρόσωπο της “σχολής Ροχ” μέσα στην “Σχολή του Βερολίνου” της γλυπτικής, η επιρροή της οποίας μειώθηκε σημαντικά στα τέλη του 19ου αιώνα. Για έργα με την ακρίβεια που απαιτούνταν για μεγάλα πορτρέτα, ήταν ένας από τους καλύτερους γλύπτες της εποχής του.

Στους μαθητές του περιλαμβάνονται ο Όγκαστ Γκάουλ (August Gaul) και ο Martin Götze. Πέθανε στο Λάνκβιτς του Βερολίνου και θάφτηκε στο νεκροταφείο Φρίντχοφ Βίλμερσντορφ στην οδό Μπερλίνερ Στράσε 81-103, αλλά ο τάφος του φαίνεται να έχει χαθεί. Στο Λάνκβιτς του Βερολίνου μια οδός πήρε το όνομά του μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.[1] 

 

Πηγή

Alexander Calandrelli.en.wikipedia

Σημειώσεις

---

[1] Calandrellistraße. In: Straßennamenlexikon des Luisenstädtischen Bildungsvereins